Μεσάνυχτα και βλέπω τη σκιά σου
απ’ έξω από το σπίτι να περνά,
ακούω τη φωνή, τα βήματα σου
και νόμιζα πως γύρισες ξανά.
Ρίχνω ένα ρούχο στην πλάτη
βγαίνω έξω σαν τρελός,
όμως ήταν οφθαλμαπάτη
ήταν κάποιος άγνωστος.
Ρίχνω ένα ρούχο στην πλάτη
βγαίνω έξω σαν τρελός,
η αγάπη σου ήταν απάτη,
μια απάτη δυστυχώς.
Τη σκέψη σου την κάνω προσκεφάλι
τις νύχτες δε μπορώ να κοιμηθώ,
τον ίδιο εφιάλτη βλέπω πάλι
και τρέχω μες στους δρόμους να σε βρω.
Ρίχνω ένα ρούχο στην πλάτη
βγαίνω έξω σαν τρελός
όμως ήταν οφθαλμαπάτη
ήταν κάποιος άγνωστος.
Ρίχνω ένα ρούχο στην πλάτη
βγαίνω έξω σαν τρελός,
η αγάπη σου ήταν απάτη,
μια απάτη δυστυχώς.