Προχτές, αργά το βράδυ
εδίψασα για χάδι,
και είπα να ανέβω
στο σπίτι σου να σ’ εύρω.
Αυτή είναι, λέω, μόνη
στη μικρή οθόνη,
αυτή δεν κάνει βήμα,
κι αν φύγω θα `ναι κρίμα.
Κι όπως άνοιξα την πόρτα, στο αθόρυβο,
με σβηστά όλα τα φώτα κι ούτε θόρυβο,
στην αγάπη μου, ληστεία με άλλον έκανε
και γι’ αυτό, τη Δυναστεία δεν την έβλεπε.
Μου το `χαν πει οι φίλοι,
μου το `χαν παραγγείλει
και δεν είχα πιστέψει
απ’ όλα, ούτε λέξη.
Αυτή είναι, λέω, μόνη
στη μικρή οθόνη,
κι ανέβηκα επάνω
παρέα να σου κάνω.
Κι όπως άνοιξα την πόρτα, στο αθόρυβο,
με σβηστά όλα τα φώτα κι ούτε θόρυβο,
στην αγάπη μου, ληστεία με άλλον έκανε
και γι’ αυτό, τη Δυναστεία δεν την έβλεπε.