Πάλι θα ζήσω κι άλλες στιγμές
που θα λείπεις και θα σ’ αναζητώ,
και θα χαθώ σε μια βραδιά
που `χει βάλει σφραγίδα στην καρδιά,
πότε θα γυρίσεις, πότε θα διαλύσεις
το σύννεφο απ’ τη γη.
Περασμένες 3:00 κι ως τα χαράματα,
πάλι γράφω πονεμένα γράμματα
και τα κρύβω κάτω απ’ το κρεβάτι μας
και πνίγομαι στα κλάματα.
Πάλι θα φτιάξω κι άλλες βραδιές
να σ’ τις δώσω ξανά, όταν σε δω,
και θα χαθώ σε δυο ζωές,
μία για αύριο και μία απ’ το χθες,
πότε θα γυρίσεις, πότε θα διαλύσεις
το σύννεφο απ’ τη γη.
Περασμένες τρεις κι ως τα χαράματα,
πάλι γράφω πονεμένα γράμματα
και τα κρύβω κάτω απ’ το κρεβάτι μας
και πνίγομαι στα κλάματα.