sen soğuk kış güneşine bakarken
çöl ateşi yakacak beni
mesafelere dolanacak iklimler
ayrı ayrı yerlerde başka insanlar
başka nefesler
ama hep uykusuz geceler
bir yaban gül dikeniyle kan oturdu ellerime
kötü şeyler olacakmış öyle bir his içimde
ellerinle saklama terkeden gözlerini
önce gözler bırakırmış sewgilinin ellerini
geldi geldi wakti geldi
geldi kondu dudağına
pek yakıştı hırçınlığına
bekletme beni söyle
ayrılık ne zaman
ayrılık ne zaman
söyle söyle ayrılık ne zaman
ölüm bile yıkamazdı böyle bildik sewgimizi
çöl kumundan bir kaleymiş dokununca yıkılıwerdi
geldi geldi vakti geldi
geldi kondu dudağına
pek yakıştı hırçınlığına
bekletme beni söyle
ayrılık ne zaman
ayrılık ne zaman
söyle söyle ayrılık ne zaman
bir kibrit ateşi seni tutuşturuyor
öyle deli bir sıcak ki her şeyi yakıyor