Απ’ τα χέρια μου λυμένα
τα ρολόγια τα καημένα
κει στον πάγκο αραδιαστά
σκούζουνε ξεκούρδιστα
Το ρολόι του λεφτά
τρέχει αβέρτα τα λεπτά
του φτωχούλη το ρημάδι
θέλει μια σταγόνα λάδι
Κι όλο ξεφυσώ και ιδρώνω
που ξεβίδωσα τον χρόνο
Μα γι’ αυτό θεός κι αγάς
μάστορας και ρολογάς
Με μονόκιαλο στο μάτι
φέρνω βόλτα τον πελάτη
αλλουνού του πάει μπροστά
κι αλλουνού αργά, σβηστά
Κύριε μου επακριβώς
δεν υπάρχει ακριβώς
στην ζωή του ποιος ως τώρα
βρήκε την σωστή την ώρα.