Biz demlendik başımız tüttü,cümelere hükmeder olduk.
Acılarımızı iyi süzdük,mecnuna aşk öğretir olduk.
Bir gün çıkagelir ansızın,o insan güneşi somurtturur.
Biraz delikanlıysa eğer,o da bize leylayı unutturur.
Garezin kime büyük şehir?
İstanbul kime kızdı da böyle,bizden çıkarır oldu acısını kaybedenlerin acısını niye biz bulduk?
Sonbahar içirir böyle aşk kimlere nasip oldu?
Biz doğruyu aradıkça kimine göre ‘ayyaş' olduk.