Mor bir hüzündür gidişin
Bir tren çığlığında
Kederler akıyor şimdi
Bıraktığın boşluğa
Hem gurbetsin, hem sılam
Ah sen kanayan yaram
Çareye kime gideyim yar
Hançer de sen yara da
Mor bir hüznü bırakıp gözlerime
Ve hasreti hançer gibi saplayıp o en kanayan yerime
Gittin ya, birazdan uçurtmalarım da dağılır çocukluğumdan
Sen kanat çırptığın için maviydi gökyüzüm
Güllerim sen kokladığın için pembe
Şimdi ne göğüm mavi artık, ne de güllerim pembe
O sonsuz aşkımızdan geriye ah ne kaldı
Sen gittin, bana senden kanayan yaram kaldı