Τη προδομένη μου καρδιά
πως να παρηγορήσω
που τόσο σ’ αγάπησε.
Την κουρασμένη μου ψυχή
πως να τη ξεκουράσω
που όλα σου τα χάρισε.
Την καρδιά μου πώς να παρηγορήσω
και τι λόγια να της πω,
που γυρεύει να ‘ρθεις πάλι πίσω
και φωνάζει σ’ αγαπώ.
Την πικραμένη μου ζωή
πως να τηνε γλυκάνω
που σου ‘δινε ότι ζήταγες.
Την αδειανή μου αγκαλιά
πώς να τηνε ζεστάνω
που μέσα της ξεψύχαγες.
Την καρδιά μου πώς να παρηγορήσω
και τι λόγια να της πω,
που γυρεύει να ‘ρθεις πάλι πίσω
και φωνάζει σ’ αγαπώ.