Είμαι σημαία πλαστική μιας κρίσης
γαλανόλευκη, επί σταυρού κρεμάμενη
φυσάει απ την Ανατολή με στρέφεις προς τη Δύση
ψυχολογικά επενδύεις επάνω μου σε γήπεδα αξιών οχλαγωγούμενα
λάβαρο ιερό μόνο για συντεχνιακά διεκδικούμενα
μικροαστέ τηλεορασόπληκτε.
Με αποστρέφεσαι γιατί είμαι πολύ μπαναλ για τις μεταμοντέρνες σου νευρώσεις
τη μικρή που κουβαλάς μέσα σου φυλακή βλέπεις στην ελευθερία που σου θυμίζω
ροζ διεθνιστή , προοδευτικέ καριέρας.
Με ποδοπατάς, με καίς, εγώ συνοψίζω ό,τι μισείς
κι ούτε θυμάσαι τον παππού που σου `λεγε
όσο βαθύτερα οι ρίζες σου βυθίζονται
τόσο απλώνουν τα κλαδιά σου πιο μακριά
θυμωμένε μηδενιστή αναρχικέ.
Με ξεφτιλίζεις όταν μ αρχαίες δάφνες με ραντίζεις
και γελοίες ρητορείες υπεροχής μου φορτώνεις
ήμουν σεντόνι απέραντο για να ζεσταίνω, κρίκος για να ενώνω
κι όπλο μίσους, μαστίγιο μ΄εχεις κάνει
φολκλόρ εθνικιστή πατριδοκάπηλε.
του φανατισμού και του πολιτικά ορθού
η ίδια με δέρνει όλων σας κι εφάμιλλη βλακεία
όλων σας την ξιπασμένη αμορφωσιά εγώ πληρώνω.
«Έλληνα» τι είμαι για σένα.
«Έλληνα» τι είσαι για μένα.
Ελληνα, τόσο μικρός και τόσο μεγάλα λόγια
μια τρύπα πάντα μου αφήνουνε οι μεγάλες σου ιδέες
δεν σ άφησαν οι μύθοι σου να κοιταχτείς μες στον καθρέφτη
τον άλλων πάντα θύμα
μεθυσμένε από αιωνιότητα, μαστουρωμένε από λάμψη.
Χυμαδιό θανάσιμο, κάφρε απολίτιστε
τί σημαίνω πες μου για σένα, τί συμβολίζω;
ποιό είν το μέσα που απ το έξω σου ορίζω;
Τόσο έφθειρες τις λέξεις και τα σύμβολα
που θα `ρθει η μέρα να σ εκδικηθούν.
Μικροέλληνα
έχεις τους ηγέτες που σου πρέπουν
τα τραγούδια που σου αναλογούν
την Αριστερά και τη Δεξιά και που σου αξίζει.