Γκρίνια μ’ αρχίζει η μάνα μου
και με ξυλοφορτώνει,
για την αγάπη είμαι μικρή
γι αυτό και με μαλώνει.
Το ‘πα και το ξαναλέω
ψύλλους στ’ άχυρα ζητά,
η αγάπη, η αγάπη
ποτέ τα χρόνια δεν κοιτά.
Δείρε με μάνα, δείρε με
το ξύλο δε με νοιάζει,
όσο πολύ και αν πονώ
όλα μανούλα τα ξεχνώ
σαν με σφιχταγκαλιάζει.
Όσα κι αν λέει η μάνα μου
τ’ αυτί μου δεν ιδρώνει
τη μια αγριεύει σαν θεριό
την άλλη μετανιώνει.
Θα σε βλέπω κι ας φωνάζει
να σ’ αφήσω δεν μπορώ
ράβε ξήλωνε που λένε
να περνάμε τον καιρό.
Δείρε με μάνα, δείρε με
το ξύλο δε με νοιάζει,
όσο πολύ και αν πονώ
όλα μανούλα τα ξεχνώ
σαν με σφιχταγκαλιάζει.