Και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει κι είσαι εσύ
πάει καιρός που πια δεν είμαστε μαζί.
Κι ούτε κουβέντα πια δεν λέμε
μόνοι και χώρια ίσως κλαίμε
και τώρα πάλι είσαι εδώ
τι να μου πεις και τι να πω.
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ.
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω.
Να `ναι καπνός ή μήπως είναι η πληγή
που φέρνει δάκρυα με την πρώτη αφορμή.
Κάτι μου είπες και βουρκώνω
πάλι σε εμένα το χρεώνω
που δεν κατάλαβες εσύ
πως ήσουν όλη μου η ζωή.
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω.