Μες τη σιωπή περνάνε τα χρόνια
πάντα μαζί μα πάντοτε χώρια.
Σβήνεις το φως μα ανάβουν τα αστέρια
πάλι θυμάμαι υγρά καλοκαίρια.
Είν’ ο κόσμος για εμάς , ένα αστέρι που πέφτει
Μην ρωτάς πουθενά , στη ζωή μου τι τρέχει
Είν’ ο κόσμος για εμάς , ένα αστέρι που πέφτει
Μη με ψάξεις ξανά , η καρδιά μου αντέχει.
Τι χρόνος κι αυτός τα δάκρυα δε φτάνουν
Λάθος σταθμός θα βγω παραπάνω
Τώρα αλλάζει ο καιρός σκοτείνιασε πάλι
Η άδεια ζωή γεμίζει μ’ αγάπη.