Καθημερινά όλο και κάτι σε θυμίζει
άλλος κανείς δε μου γεμίζει
του εαυτού μου τα κενά.
Καθημερινά λέω ποτέ να μην γυρίσεις
αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
τα ακριβά απ’ τα φθηνά.
Σκόνη στον αέρα ήρθε και άλλη μια μέρα
τον χειλιών σου χρώμα βάφτηκε και αυτή,
δεν μπορώ να ζω μακριά σου
ποιο κομμάτι, ποια πλευρά σου
δεν το θέλει να είμαστε μαζί.
Αχ μια μέρα,
όπου πάω αχ μπροστά σου να ‘πεφτα
που ακόμα σ’ αγαπάω
όμοια ψυχή μου και αθεράπευτα.
Ποιος σ’ ανάβει όταν σβήνεις
ποιος σε σβήνει με ποια θάλασσα
ποιος σ’ ανοίγει όταν κλείνεις
ποιος σε εμάς τους δυο μπήκε ανάμεσα.
Αχ, μια μέρα, μια Τετάρτη
την δική μου την αγάπη
στο δικό σου αίμα να μετάγγιζα.
Καθημερινά ο κόσμος άχρωμη εικόνα
λες και έχει μόνο τον χειμώνα
ο ένας χρόνος μακριά.
Καθημερινά στις προσδοκίες μου κρατιέμαι
μα δεν γυρνάς κι αναρωτιέμαι
με τι τα ντύνεις τα γυμνά.
Σκόνη στον αέρα ήρθε και άλλη μια μέρα
τον χειλιών σου χρώμα βάφτηκε και αυτή,
δεν μπορώ να ζω μακριά σου
ποιο κομμάτι, ποια πλευρά σου
δεν το θέλει να είμαστε μαζί.
Αχ μια μέρα,
όπου πάω αχ μπροστά σου να ‘πεφτα
που ακόμα σ’ αγαπάω
όμοια ψυχή μου και αθεράπευτα.
Ποιος σ’ ανάβει όταν σβήνεις
ποιος σε σβήνει με ποια θάλασσα
ποιος σ’ ανοίγει όταν κλείνεις
ποιος σε εμάς τους δυο μπήκε ανάμεσα.
Αχ, μια μέρα, μια Τετάρτη
την δική μου την αγάπη
στο δικό σου αίμα να μετάγγιζα.