Τα χθεσινά τα όνειρα θολά, ξεθωριασμένα, μες στο
χειμώνα του μυαλού σκουπίδια πεταμένα, σκέψεις που
έσβησαν στο χτες και αφήσανε σημάδια αλήτες που
χαθήκανε παράνομα τα βράδια.
Η ένοχη αγάπη μας ήταν μια αυταπάτη,
ήταν μια μπόρα μια βροχή κι άγνωστο μονοπάτι.
Ήταν σημάδι απ τον καιρό πως θα ʼρθει καταιγίδα,
μια βάρκα στον ωκεανό, δρόμος χωρίς ελπίδα.
Τα χθεσινά τα όνειρα πιόνια χωρίς σκακιέρα σ ένα
παιχνίδι ψεύτικο και λόγια στον αέρα, μια φαντασία
στο μυαλό πρωτού ξεσπάσει η μπόρα, μια σκέψη πριν
το χωρισμό που δεν υπάρχει τώρα.