Πώς μπορείς και ξεχνάς
όσα ζήσαμε αγάπη μου,
γιατί ξεπουλάς τα όνειρά μας
κι όσα φτιάξαμε μαζί,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Πώς μπορείς και γυρνάς
τη σελίδα της ζωής μας ξαφνικά,
ξεπερνάς τις θυσίες μας
και σβήνεις τη φωτιά,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Δεν έχεις το Θεό σου,
σε ποιον τα λες αυτά, σ’ εμένα,
που ήμουν στο πλευρό σου,
που σ’ αγαπούσα όσο κανένα,
δεν έχεις το Θεό σου,
μα Αυτός για όλα θα σε κρίνει,
στο λέω για καλό σου
ψυχή δε σου `χει απομείνει.
Πώς μπορείς και μιλάς,
η σιωπή τα λέει όλα πια για μας,
προσπερνάς και το χτύπο
της καρδιάς μας σταματάς,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Δεν έχεις το Θεό σου,
σε ποιον τα λες αυτά, σ’ εμένα,
που ήμουν στο πλευρό σου,
που σ’ αγαπούσα όσο κανένα,
δεν έχεις το Θεό σου,
μα Αυτός για όλα θα σε κρίνει,
στο λέω για καλό σου
ψυχή δε σου `χει απομείνει.