Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρίν εβγήκε
κι’ εις τη σκιανιάδα του δεντρού ωζά είνιαι σταλισμένα
Περνούνε κλέφτες Σφακιανοί, στέκουν και σοντηρούσι:
για δες σφαχτά, για δές κριγιούς για δ’ όμορφα μπροστάρους
για δες κουδούνια τα φορούν ασημοκαμωμένα.
Δεν είν’ ετούτα Σφακιανά μόνο `ναι απου τα’ Ανώγεια
και είναι των εννιά αδελφών των αναγνωρισμένω
απού `ναι οι τρεις γραμματικοί κι οι πέντε καπετάνιοι
κι’ ο Γιάννης ο καλύτερος το βλέπει το κουράδι
απού γνωρίζει τα σφαχτά προτού να τα μετρήσει
εις του Βαρσάμου το νερό.