Εμείς που λέγαμε θα ευτυχίσουμε
και ως το θάνατο μαζί θα ζήσουμε,
ποιος το περίμενε πως θα χωρίσουμε.
Φταίμε κι οι δυο, φταίμε κι οι δυο,
που έχει γίνει η ζωή μας ρημαδιό,
με πίκρανες εσύ, σε πλήγωσα κι εγώ, το ξέρω,
ας μπορούσα να πετάξω κι όπου ζεις,
κοντά σου να βρεθώ.
Και τι δε θα 'δινα να ξανασμίξουμε,
καινούργια όνειρα πάλι να χτίσουμε
κι ούτε στο θάνατο να μη χωρίσουμε.
Φταίμε κι οι δυο, φταίμε κι οι δυο,
που έχει γίνει η ζωή μας ρημαδιό,
με πίκρανες εσύ, σε πλήγωσα κι εγώ, το ξέρω,
ας μπορούσα να πετάξω κι όπου ζεις,
κοντά σου να βρεθώ.