Στους βρεγμένους κι άδειους δρόμους
Θόλωσε η νυχτιά Κι εσύ
Βαδίζεις μόνη
Ρίχνουν φώτα οι βιτρίνες
Στη βρεγμένη άσφαλτο
Που με θαμπώνει
Δε θυμάσαι... Δε γνωρίζεις
Μα στ’ απάνω χείλι σου
Το χνούδι ιδρώνει
Ίδια πόλη
Ίδιος μολυβένιος ουρανός
Σαν τότε το ίδιο τραύμα
Τα όνειρά μας
Κι οι βιτρίνες
Χρόνια που κρατούσαν μυστικό
Ενώνουν μ’ ένα θαύμα
Τα είδωλά μας
Βιαστικά είπες καληνύχτα
Έκανες να φύγεις Μα
Γυρίζεις πίσω
Πριν αποτελειώσει η νύχτα
Κάτι μου το λέει Ξανά
Θα σ’ αγαπήσω