Σάπισε το κορμάκι μου χρόνια μεσ’ το κρεβάτι,
μέρα και νύχτα να πονώ, χωρίς να κλείνω μάτι.
Αρρωστάρικο μου σώμα, σιγολιώνεις μέσ’ στο στρώμα,
σιγολιώνεις μέσ’ στο στρώμα, αρρωστάρικο μου σώμα.
Ερχονται φίλοι να με ιδούν και με παρηγορούνε,
μα οι γιατροί το φάρμακο δεν ημπορούν να βρούνε.
Αρρωστάρικο μου σώμα, σε παιδεύει η μοίρα ακόμα.
Οταν νυχτώνει σκέπτουμαι, ίσως δεν ξημερώσω
κι ώρα την ώρα καρτερώ, ψυχή να παραδώσω.
Αρρωστάρικο μου σώμα, θα σε φάει το μαύρο χώμα,
θα σε φάει το μαύρο χώμα, αρρωστάρικο μου σώμα.