Κάτω απ’τα γεφύρια σαν βραδιάζει πέφτει ένας αλήτης και πλαγιάζει,
απο τη ζωή, ζωή κυνηγημένος, μέσα στα κουρέ κουρέλια του χωμένος.
Ζούσε μέσα σε πλούτη και παλάτια, μα τον εγελάσανε δυο μάτια,
πήρε τον κατήφορο, κατήφορο μοιραία κι έχει την κατά κατάντια του παρέα.
Κάτω απ’τα γεφύρια σαν κοιμάται, μιαν αγάπη πάντοτε θυμάται,
το γλυκό και ψεύτικο, ψεύτικο φιλί της κι όλο σιγοκλαίει κλαίει ο αλήτης.