Ήθελα να 'μουνα πασάς
ο κόσμος να με τρέμει,
να’ χα στην εξουσία μου
το πιο όμορφο χαρέμι.
Με γυναίκες τις πιο φίνες,
με τουρκάλες κι αραπίνες.
Τον αργιλέ μου να 'πινα
μες στον χρυσό οντά μου
η πιο μικρή χανούμισσα
ν’ ανάβει τη φωτιά μου.
Η χανούμ, θέλει δε θέλει
θα χορεύει τσιφτετέλι.
Ε ρε, πασάς που θα 'μουνα
με τα τρελά καπρίτσια!
Και για σωματοφυλακή
τριγύρω μου κορίτσια.
Τον καφέ μου μες στον δίσκο
αλά τούρκα να τον βρίσκω.