Οι παγωμένες νύχτες του χειμώνα
περνάνε δύσκολα μέσ’ στο στρατώνα,
μ’ ένα μικρό τρανζιστοράκι στη σκοπιά
για σένα σφύριζα στην ερημιά.
Κι είχα δυο φιλιά σου φυλαγμένα
μέσα σ’ ένα γράμμα διπλωμένα,
που ζεσταίναν το κορμί μου απ’ το βοριά
και της καρδιάς μου λιώναν τη σκουριά.
Ρ
Για σένα τραγουδάω
αγάπη μου ακόμα
κι ας είναι τα φιλιά σου
μι’ ανάμνηση στο στόμα.
Για σένα τραγουδάω
τις νύχτες και πονάω
τα μάτια μου δακρύζουνε
και τα βουνά ραγίζουνε.
Οι παγωμένες νύχτες του χειμώνα
χωρίς εσένα μοιάζουν με αιώνα
κι απ’ τ’ αρωμά σου έχει μείνει τώρα πια
μια υποψία μόνο στην καρδιά.
Έψαχνα το θαύμα μέσ’ τ’ αστέρια
κι όμως σε κρατούσα μέσ’ τα χέρια
τώρα μέσ’ την παγωμένη μου αγκαλιά
κουρνιάζει σαν μια γάτα η μοναξιά.
Ρ
Για σένα τραγουδάω
αγάπη μου ακόμα
κι ας είναι τα φιλιά σου
μι’ ανάμνηση στο στόμα.
Για σένα τραγουδάω
τις νύχτες και πονάω
τα μάτια μου δακρύζουνε
και τα βουνά ραγίζουνε.