Μέσα στο άδειο σπίτι σε γυρεύω
και λιώνω που δεν είσαι εδώ
Στη σκέψη τη δική σου ταξιδεύω
μου έχεις λείψει τ’ομολογώ
Αν με θυμάσαι τώρα πια δεν ξέρω
ή κάποιον άλλον αγαπάς
Να’ξερες Θεέ μου πόσο υποφέρω
που έχεις φύγει και δε γυρνάς
Μακριά σου λιώνω κάθε βραδιά
δεν αντέχω άλλο γύρνα ξανά
το κορμί μου στάχτη στου χωρισμού τη φωτιά
Μακριά σου λιώνω σαν το κερί
σαν τρελός σε ψάχνω βράδυ πρωί
θα πεθάνω φως μου έλα και δωσ’μου ζωή
Λείπεις μα δεν ξεχνάω τη μορφή σου
και το γλυκό σου το φιλί
στη σκέψη πως δεν είμαι πια μαζί σου
λιώμα με βρίσκει η ανατολή