Σαν μια μικρή αγκαλιά,
Που ίσα – ίσα η ανάσα χωράει.
Σαν δυο μικρά παιδιά,
Που η αγάπη τους τώρα ξεκινάει.
Σαν τους αγγέλους εκεί ψηλά.
Σαν τους αλήτες που ζουν και πεθαίνουν.
Ένα πακέτο χαρά
Κι ένα ποτήρι αγάπη μας απομένουν.
Σαν τις ζωές που μιλούν
Για πράγματα που λίγοι αγαπάνε.
Κι οι δυο με μια καρδιά.
Η αγάπη τόσο μεγάλη κι όμως πονάμε.
Έλα κοντά μου κι εγώ...,
Θ’ ανέβω ψηλά ως τ’ αστέρια να τραγουδήσω.
Παράδεισου χώρα τυφλή.
Πες μου αν μπορώ κι εγώ, να σ’ αγαπήσω!
Τυφλή τριγυρνάς, μες στο δρόμο – στη σκέψη
και ζεις τη χαρά,
την αγάπη που ψάχνεις να βρεις.
να γελάς και να κλαις,
Για μια φορά ακόμα.
Παιδί που φυλάει τον ήλιο και βλέπει,
το φως να με λιώνει,
να γράφω για ‘σένα, τραγούδι
που δε θα τ’ αντέξεις
για Τρίτη φορά
Κορίτσι που λιώνεις μπροστά στην αγάπη
και ψάχνεις να βρεις του παράδεισου δρόμο
Κορίτσι που φεύγεις και τρέχεις και μένεις,
έξω απ’ την πόρτα, έξω απ’ τον κόσμο.
Κορίτσι που λιώνεις μπροστά στην αγάπη
Τυφλό κορίτσι,
Δεν είσαι μόνο.
Τυφλό κορίτσι,
Δε θα’ σαι μόνο.