Αυτοκινητόδρομοι και πολυκατοικίες.
Γύρνα και ρίξε μια ματιά, σκουπίδια από παντού.
Από τσιμέντο, πλαστικό κι έχουμε γίνει όλοι.
Σακατεμένοι επιβήτορες.
Ξυπνάω και βγαίνω το πρωί έξω απ’ τα ρούχα.
Στο δρόμο μποτιλιάρισμα, πορείες, απεργίες.
Κοίτα τη γκόμενα δειλά τη φούστα της σηκώνει.
Στον πιτσιρίκο που κοιτάει κρυφά, πίσω απ’ τα κάγκελα.
Στον πιτσιρίκο…, που κοιτάει κρυφά!
Καθώς νυχτώνει η ζωή ξαναγεμίζει.
Το βράδυ βλέπω φως μες στα γνωστά τα πεζοδρόμια.
-Πόσο η ταρίφα;
-Έλα ρε φίλε, έλα εδώ, έλα δεν έχει ανέβει.
Για μια στιγμή που θα σου μείνει στη γη αιώνια.
Τρακαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη.
Στα παλιατζίδικα όλοι αυτοί που ξεψυχήσαν.
Να κι ο μικρός που είδαμε πριν. Να τος χαμογελάει.
Βρήκε το κόλπο για να ζει, σαν επιβήτορας.