Κι όμως περάσαν τόσα χρόνια,
δεν έχει τίποτα χαθεί,
στιγμές που εδώ θα ζουν αιώνια,
μύθος που δε θα με αρνηθεί.
Μικρή πουτάνα ξοφλημένη,
φωτιά που ανάβει στο νερό,
το ξέρω τι με περιμένει,
το ξέρω τι θα βρω εδώ.
Θεοί ξεχάσαν να με βρούνε,
μία θεά να ερωτευτώ,
κι όμως μαζί θα αναστηθούμε,
κι εγώ για εσάς θα σταυρωθώ.
Κι όμως περάσαν τόσα χρόνια,
μήτρες που κλαίνε προσπερνούν,
μέρες λευκές όπως τα χιόνια,
καιρό παλιό δε θα θρηνούν.
Κι όμως περάσαν τόσα χρόνια,
νους που διψάει δε θα χαθεί,
Κι όμως περάσαν τόσα χρόνια,
μύθος που δε θα με αρνηθεί.
Κι όμως περάσαν τόσα χρόνια.