Δύσκολο πολύ
σε μια πόλη περπατώ που αλλάζει το πρωί
τώρα τι με οδηγεί και τι μ’ αφήνει πίσω
δεν μπορώ πια
να στο εξηγήσω
Δύσκολο πολύ να σου εξηγήσω το πως το τι
εύκολο να σου εξηγήσω το γιατί
λίγοι και κακοί κάνουν μια κρίση οικονομική
που την πληρώνεις εσύ και κατ’ επέκταση πολλοί
δύσκολα τα πράγματα μ’ αντιπάλους αυτούς εσύ
όμως επέλεξες να τους ψηφίζεις να τους υπακούς
δυσκολέψαν τα πράγματα και εύκολα σφίγγεις τη ζώνη
όταν κάποιοι στα φωνάζανε εσύ ήθελές να σαι πιόνι
εύκολα, με μέτρα δύσκολα σε δυσκολεύουν
τα λέφτα που φάγαν εύκολα από σένα γυρεύουν
χορεύουνε και πίνουν στην υγειά σου πάνω από την κάλπη
κάλπικες υποσχέσεις, κατάπιες αγάπη
.... δε θα ξαναείσαι αν δεν ζητήσεις τα κεκτημένα
που αποκτήθηκαν με μάχες γεμάτες αίμα
είναι δύσκολο πολύ μα η ώρα δεν αργεί
που θα αγοράσούν από σένα της θηλιάς σου το σκοινί
Την εποχή που ζω μάλλον δεν καταλαβαίνω
που στέκομαι ανασαίνω ότι μισώ και αρρωσταίνω
όσο προλαβαίνω τώρα θα σου εξηγήσω
πως με πνιγεί όταν καμιά φορά και γω κάνω πίσω
αντιπάλος μ’ ευθύνες δεν πέφτουν σαν κορίνες
με πιάνουν να αφυπνίζομαι με ανθρώπινους κηφήνες
αντί για αμφιταμίνες γεμίζω αμφεταμίνες
πλέον αμφιβάλλω για των φίλων μου τις μνήμες
με πιάνουν να έχω εκείνες τις άρρωστες ορέξεις
τις άρρωστες μου σκέψεις που δε θα πιστέψεις
να θρέψεις μου χαν πει το νου σου με τη γνώση
μα δεν βρέθηκε κανείς μπροστά μου για να μου τη δώσει
η φύση έχει πληρώσει τα δικά μου χρέη
και μια κρίση έχει αγχώσει μόνο εκείνο που δεν φταίει
τα κύτταρα μου φθίνουν από κέφι κι όρεξη
σαν νανε εξομολόγηση να ξέρεις πλέον μου είναι
Δύσκολο πολύ
σε μια πόλη περπατώ που αλλάζει το πρωί
τώρα τι με οδηγεί και τι μ’ αφήνει πίσω
δεν μπορώ πια
να στο εξηγήσω
θες εξηγήσεις;
για ιστορίες που ακούς και σου μοιάζουν τρελές;
αν προσπαθήσεις
θ’ αντιληφθείς ότι δεν αραδιάζω υπερβολές
δες τις ειδήσεις
και αφού τις αποστηθίσεις τότε ρώτα με ότι θες
μην με ζορίσεις
δεν είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις αλήθειες πικρές
ή και συμβουλές
θέλω απλά να παραθέσω
το σύστημα είναι σάπιο και βρωμάει εκ των έσω
βάλε μέσο
και γίνεσαι και συ μια οντότης
η κοινωνία σ’ αγκαλιάζει γλυκά σαν το μωρό της
κόιτα αστυνομεύεσαι επιμελώς
μ’ ένα ελικοπτέρο να ελέγχει αν κινείσαι ασφαλώς
ευθαρσώς σου λέω πως κοιμάσαι βαθειά
και να σου το εξηγήσω είναι μια δύσκολη δουλειά
Προσπάθησαν πολλοί, πολλοί με κατηγορήσαν
και έσταζαν πολλοί γιατί ποτέ δε γνώρισαν τον ισορροπιστή
και εύκολα προχώρησαν στην κάθε προσβολή
κάνω πάλι την αρχή
όλοι ξέρουν για αδικία λίγοι ξέρουν την αίτια
όλοι μιλούν για αδικία λίγοι για υπεραξία
γράφουν στα βιβλία ξαναγράφουν ιστορία
μα με πιάνει η αηδία με το .... απ’ την πορνεία
χωρίς λεφτά και με κρύα καρδι'α
κάνουν βουτιά σ’ όλα αυτά που λέμε αρεστά
και φυσικά προσπερνά ο χρόνος και μετά
όλα μοιάζουν χλωμά όλα μοιάζουν αφύσικα
ευχηθήκα πολλες φορές δεν ήταν αρκετές
τσαντίστηκα μα δε γίνονται έτσι οι αλλαγές
όχι, δε θέλεις να μάθεις μα θέλεις να μάθεις μείνε
δεν σταμάτησα προσπάθησα όμως είναι
Δύσκολο πολύ
σε μια πόλη περπατώ που αλλάζει το πρωί
τώρα τι με οδηγεί και τι μ’ αφήνει πίσω
δεν μπορώ πια
να στο εξηγήσω