Είμαστ’ εμείς οι ξακουστοί τσιγγάνοι,
γύφτικη ράτσα, άγνωστη γενιά,
που με τ’ ασκέρι και το καραβάνι
φέρνουμε βόλτα όλο τον ντουνιά.
Δίχως σπίτι και πατρίδα,
για σκεπή τον ουρανό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό.
Γυρίζουμε ανατολή και δύση,
μέσα στις πολιτείες, στα χωριά,
κι όποιος, τσιγγάνα, τύχει να γνωρίσει,
τότε θα νιώσει αγάπη στην καρδιά.
Δίχως σπίτι και πατρίδα,
για σκεπή τον ουρανό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό.