Ήθελα να ’μαι δάκρυ τζη να τρέξω να με φήσει,
Να κατεβώ στα χείλη τζη κι ύστερα ας μου σκουπίσει.
Ήθελα να ’μαι δάκρυ τζη να κλάψει να με βγάλει,
Να τρέξω να με καταπιεί να με φυλάξει πάλι.
Να ’μουνε κι ίντα να ’μουνε στη γειτονιά τζη πέτρα,
Ν’ απέχω από το σπίτι τζη μόνο δυο τρία μέτρα.
Να ’μουνε δάκρυ τση χαράς στα μάθια τα δικά τζη,
Να τρέξω και το τέλος μου να ’ναι στα μάγουλά τζη.
Καλλιά μιαν ώρα δίπλα τζη κι ας πόθενα την άλλη,
Παρά να ζήσω εκατό χρόνια σε άλλη αγκάλη.
Για να ’χε μ’ αγαπά κι αυτή ω πως τήνε λυπούμαι,
Ήθελα κάνουμε φτερά στους ώμους να πετούμε.