Όσο φεύγει ο καιρός όλα γύρω μου γυρνάνε.
Όλα γύρω πάνε εμπρός, το σκοτάδι πολεμάνε.
Τα ποτάμια τρέχουν, τα λουλούδια αντέχουν,
τα βουνά κι οι θάλασσες μας αγαπάνε.
Άνοιξα την πόρτα μου στο φεγγάρι να μιλήσω.
Έκανα τα ξόρκια μου τη θολούρα να διαλύσω.
Θαύμασα το χρώμα, το θαυμάζω ακόμα
ώσπου να ενωθώ με το άγιο χώμα.
Σε όλη αυτή τη γη
και στη μικρή μου αυλή
σ’ αγαπώ.
Μοιάζεις στην αυγή
μπλέ μαγικό πουλί.
Μπαίνω μες στην πόλη σου, χάνονται οι δρόμοι σου.
Οι καρποί παντού ανθίζουν, τα τσιμέντα σου στολίζουν.
Το μικρό σου αγκάθι, του έρωτα τα πάθη
τη δική σου άνοιξη εμποδίζουν.
Σκύβω στην πηγή να πιω, κυνηγάω τον άνεμο
παίρνω αέρα απ’ τη μορφή σου,
πολεμάω πάνω στη γη σου.
Γεύομαι τα δώρα σου, χαίρομαι στην ώρα σου
όπου κι αν βρεθώ βρίσκω μια χώρα.
Σε όλη αυτή τη γη
και στη μικρή μου αυλή
σ’ αγαπώ.
Μοιάζεις στην αυγή
μπλέ μαγικό πουλί.