H βία μέσα στις τηλεοράσεις μας θέλει πολύ ταλέντο
ειδήσεις που είναι δώρο καθημερινό σε μας τους θεατές τους
φτιαγμένο από κάποιον ποιητή που νοιάζεται για το καλό μας
και χώνοντας τη μύτη του μες τα σκουπίδια, αλλάζει το μυαλό μας.
Τριακόσιους δέκα ανθρώπους πυροβόλησα εκείνη την ημέρα
οι τέσσερις ήταν ακόμα ζωντανοί όταν πυροβολούσα
γιατί οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουνε αστέρια ξεθαμμένα
κι ακόμα πιο πολύ της τηλεόρασης αστέρια φαγωμένα.
Το ξέρουμε όλοι μας λοιπόν όταν πονούν οι άλλοι
έχουμε τηλεθέαση σε τούτο το κανάλι
μ’ αρέσουν οι καταστροφές, τα θύματα μ’ αρέσουν
όλα τα δυστυχήματα κι οι συμφορές μ’ αρέσουν...
Κι αλήθεια είμαι τσατισμένος μ’ όλ’ αυτά που βλέπω τόσα χρόνια
οι άνθρωποι γυρίζουν σαν χρωματιστά του σινεμά μπαλόνια
ποντίκια δηλαδή να τους δαγκώνουνε δεν το καταλαβαίνουν
αρκεί να βλέπουν αίμα να ξεχύνεται κι ευτυχισμένοι μένουν.
Σε σας μιλώ που πια δεν έχετε αυτιά δεν έχετε ούτε μάτια
σε σας μιλώ που δεν έχετε εγκέφαλο και γίνεστε κομμάτια
τσατίζομαι και θα σας ρίξω όλους πιο βαθιά μες στο ψυγείο
να κρέμεστε μαζί με τα κρεατικά μες στο παντοπωλείο.
Το ξέρουμε όλοι μας λοιπόν όταν πονούν οι άλλοι
έχουμε τηλεθέαση σε τούτο το κανάλι
μ’ αρέσουν οι καταστροφές, τα θύματα μ’ αρέσουν
όλα τα δυστυχήματα κι οι συμφορές μ’ αρέσουν...