Verse 1:
Ne içtiğimi bilmiyorum inan ki
Yolda yürüyorum, müzik hep kulağımda
İnsanlar garip garip bakıyolar bana
Aldırışsız şekilde yürüyorum karakola
Ellerim kan içinde sebebini bilmiyorum
Cinayet işledim de teslim olmaya mı gidiyorum?
Nasıl olabilir ki bunu kendime soruyorum
Korkuyorum bazen, kendimden bile korkuyorum
Burası İstanbul, çakallarla dolu semtler
Film cam, polis ve çömez takılan sivil tipler
Burası İstanbul, güçlü olan söyler
Güçsüz olan ezilir ve her şeye evet der
Kendi kendime mi konuşuyorum bilader
Yanımda sadık olan binlerce nefer
Denyo denyo bakma suratıma bilader
Alkol, uyuşturucu ne varsa bana hemen ver
Nakarat:
İstanbul, İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum bilader
İstanbul, İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma bilader
Verse 2:
Sürekli siren sesleri hakim semtime
Ben de bi' şekilde hakimim bütün semtime
Anlayışsız godomansan yürü kendi semtine
Bana saygısızlık ölüm getirir semtimde
Küçükken söylerlerdi bu çocuk gaddar olacak
Söylenenler doğru, Anıl artık gaddar olacak
Sakin olacak, olan olacak, cinayet dahi işlerken
Bıraktığım not ise 'hak ettiğiniz bu olacak”
Bozuk psikolojimle sayısız psikiyatrist delirttim
Tökezledim, ezildim lakin asla düşmedim
Lisede montum yoktu, karda yürüdüm üşümedim
Düşünemedim baba, öleceğini düşünemedim
Elimdeki kan kendi kanımmış bilader
Kafam iyi vurmuşum kendimi, polise haber ver
Çalış çabala, koşup dur bu dünyaya kira ver
Sık kafama kurtamasın ambulans bilader
Sık kafama kurtamasın kimse bilader
Sık kafama kurtamasın dostlarım bilader
Sık kafama kurtamasın sevdiğim bilader
Sık kafama kavuştur babama bilader
Nakarat:
İstanbul, İstanbul, İstanbul
Cinayet işlemeye gidiyorum bilader
İstanbul, İstanbul, İstanbul
Boş konuşup canımı sıkma bilader