Είναι δυο χρόνια π’ αγαπώ μια έμορφη τσιγγάνα
και μου ’χουν σφάξει την καρδιά τα μάτια της τα πλάνα
και μου ’χουν σφάξει την καρδιά τα μάτια της τα πλάνα.
Εχει ματάκια λαμπερά όλο φωτιά και λάβρα
και η καρδιά μου σφάζεται για δύο μάτια μαύρα
και η καρδιά μου σφάζεται για δύο μάτια μαύρα.
Γι’ αυτό κι εγώ σαν την ειδώ μπροστά μου να περνάει,
φωνάζω, αχ, για σένανε η γης θε’ να με φάει,
φωνάζω, αχ, για σένανε η γης θε’ να με φάει.
Γι’ αυτήνε δίνω τη ζωή, δίνω και την ψυχή μου,
μα είναι άκαρδη, σκληρή, ναζιάρα, το πουλί μου,
μα είναι άκαρδη, σκληρή, ναζιάρα, το πουλί μου
Μα είναι άκαρδη, σκληρή, ναζιάρα, το πουλί μου,
μα είναι άκαρδη, σκληρή, ναζιάρα, το πουλί μου.