Her birimiz,neredeyiz ki? Bilemez olduk! Yarını göremez olduk! Ah çekerken tüm melekler neydi hep soluk? Soğuk bi rüzgar essin, ağlamaklı gözler dinsin! Gök yüzünde inlesin sesim ve dünya dinlesin! Tek bi çerçeve duvarda son kalan tek hatıramdı, ağlamaklı bir çocuktum, geçmeyen dakikalardı. Donuktu gözlerim ve sızlayan satırlarımdı! Neredeyim ki bilemedim, bu ruhum Araf'taydı! Hangi taraftaydı! Haraptaydı, bitaptı hislerim! Zarardaydı yanıma kalan her bi karım...
Amaydı sorumsuzca bakan o gözler ve lanet okuyup kaçacağı tek yer belki Araf'tı...
Sırılsıklam ıslanırken lyriclerim doğardı,her gecemse sabaha uzanan kilitli bir kapıydı!
Ne sığınacak yerin nede kaçacak delik var, yitirdiğim değerlerimse satırlarda kaldılar...
Acıttılar ki canını, kaçtı uzak diyarlara, riyalara kandı belki, sandı herkes aşina...
Boşuna bir inat, oldu bitti soramadan, yorulmadan uçtu gitti özlediği Araf'a...
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? Araf denen bir yerde kimler beklemekte?
Hep umutlar taşıdık, kalpler kırdık! Cennet değil cehennemde, acaba A'raf nerede...?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde söyle! Araf denen bi yerde, özünü kimler beklemekte?
Hep umutlar taşıdık, sözde kalpler kırdık anlamadan! Cennet değil cehennemde, Acaba A'raf nerede...?
Sözlerimde solmamış düşüncem ancak kendime yararsa,bende çekerim fişimi yalnız kalırım anla! Zannetme ki zafer kazanmak öyle kolay! Asla takma, asla yılma, kafanı bunaltma! Zamanla geçer mi sandın, onca darbe aldın kanma! Hayatta kalmak mı yoksa derin sularda boğulmak mı tercihin? Akıllı davran, hayatta kal, sezilerimle kokunu Sal! Ve sende savaş hayatla, kimseye olma mal! Kalemimi elimden alamazlar ve bir sınırsa koyamazlar! Belki tek kalemde silerim, onlar anlamazlar! Gün bu gün, vakit tamam. Ve artık af yok artık şairan! Bu düşlerimse yoğrulan, hiç bi farkın yok hamurdan! Hepsinin bi meyvesi var, özlerinde sözlerim var! Besledim içimde ve büyüttüm artık anla! Zorla kendini, sakınma sözlerinden asla koşma ve çekinme sende öylesin, utanma kendinden! Bu benliğinde kaybolan, sadece senin kimliğin! Sen hep hayattasın! Yaşamdasın! Araf'ı dinle! Kendi sesini dinle! Sen hep vardın zaten. Yok değildin varlıkta fakat zorlukta var olmak... Gerçek kolay, hayatsa aynı dolunay, önünü görmek çok kolay, yaşam bi kay! İmkansızdır her bi fırsat, önüne geçemez hiçbir kimse, hiçbir yerde, hiçbir denge. Araf'ın sesini dinle!
Bedenim acaba nerede, ruhum nerede? A'raf denen bir yerde kimler beklemekte?
Hep umutlar taşıdık, kalpler kırdık! Cennet değil cehennemde, acaba A'raf nerede...?
Bedenim acaba nerede, asi ruhum nerde söyle! A'raf denen bi yerde, özünü kimler beklemekte?
Hep umutlar taşıdık, sözde kalpler kırdık anlamadan! Cennet değil cehennemde, acaba Araf nerede...?