Με καις, με πονάς και δε μ’ αγαπάς,
μου φόρτωσες σταυρό και μ’ έκανες να πω
στο πρώτο μας φιλί " ανάθεμα κι αλί " !
μια γεύση πικρή η σχέση αυτή,
δεν βγάζει πουθενά, μου βάζει πυρκαγιά,
με κόβει σαν γυαλί, ανάθεμα κι αλί!
Θα φύγω να σωθώ να μη σε ξαναδώ,
να πάρω αναπνοή, να ζήσω απ’ την αρχή
κι αν πάλι σε σκεφτώ να μην ξημερωθώ!
Συγγνώμη μη ζητάς, εδώ δε με κρατάς,
μη με παρακαλάς, πού πάω μη ρωτάς!
Θηλιά μου φοράς και με τυραννάς,
με άφησες να ζω σ’ αβάσταχτο κενό,
σ’ αγάπησα πολύ, ανάθεμα κι αλί!
Θα φύγω να σωθώ να μη σε ξαναδώ,
να πάρω αναπνοή, να ζήσω απ’ την αρχή
κι αν πάλι σε σκεφτώ να μην ξημερωθώ!
Συγγνώμη μη ζητάς, εδώ δε με κρατάς,
μη με παρακαλάς, πού πάω μη ρωτάς!