Μια ιστορία θα σας πω και σοβαρή κι αστεία,
ήτανε πριν τον 20ό, το λεν και τα βιβλία:
Μες στην Αθήνα την παλιά, με τις μικρές πλατείες,
με κουτσαβάκια γέμιζαν δρόμοι και συνοικίες.
Το μισό σακάκι κρέμαγαν στον ώμο
και μες στο ζωνάρι γκάμα κοφτερή.
Ψευτοασικλίκι πούλαγαν στο δρόμο
και τρομοκρατία, Πλάκα και Ψυρρή.
Δική τους βγάζαν συνταγή, δικό τους και φιρμάνι
κι απ’ τις οχτώ την Κυριακή σχόλαγε το σεργιάνι.
Καβγάδες μες στις γειτονιές και οι βρισιές χαλάζι,
μπαρμπούτι βράδυ στις γωνιές κι ο νόμος ας φωνάζει.
Κύλαγαν τα ζάρια πάνω στην κουβέρτα
και το σπαρματσέτο πέταγε το φως.
Κι οι χοντρές μπακίρες, πήγαιναν αβέρτα,
δεκαπέντε πίσω κι άλλες τόσες μπρος.
Μα ξάφνου το ’98 και στο σκληρό το μήνα
αλλάζει πια το σκηνικό σε όλη την Αθήνα:
Ο Μπαϊρακτάρης διαφεντής και δέκα πολιτσμάνοι
με το αστέρι της αυγής βγαίνανε στο παγάνι.
Άναβε η ψαλίδα μες στο καρακόλι
και στα κουτσαβάκια έπεφτε νταμπλάς:
Με μισό μανίκι στο σακάκι όλοι,
πάει και τ’ ασικλίκι πάει κι ο τσαμπουκάς.