Δυο πουλιά απ’ την Αθήνα
κι άλλα δυο απ’ τον Πειραιά,
μου `παν τα περνάμε φίνα
κι από πρώτα πιο καλά,
τρώμε, πίνουμε, γυρνάμε
απ’ το βράδυ ως το πρωί
και τον κόσμο ροβολάμε,
Δύση και Ανατολή.
Καπετάνιε, το καράβι
μην το πας σ’ άλλο λιμάνι,
ρούχο η μάνα μου μου ράβει
κι αν με χάσει τι θα κάνει.
Δυο πουλιά από τη Ρόδος
άλλα πράματα μου λεν’ ,
μην ακούς τι λέει ο κόσμος,
δυο γελάνε και τρεις κλαιν,
πάνε κι έρχονται καράβια
και στα πιο μικρά νησιά,
πλημμυράνε τα μουράγια
Νάξο και Μονεμβασιά.
Καπετάνιε, το καράβι
μην το πας σ’ άλλο λιμάνι,
ρούχο η μάνα μου μου ράβει
κι αν με χάσει τι θα κάνει.