Πάει το ντέρτι μου μπροστά
και ο καημός ξωπίσω
κι η μάνα σου τρελή Σμυρνιά
περπατημένη απονιά
κι άντε να της μιλήσω.
Αυτά τα μάτια τα λαδιά
λεκιάζουν όπου πέσουν,
με πήραν να με δέσουν.
Χωρίς ψυχή, χωρίς καρδιά
αυτά τα μάτια τα λαδιά.
Ανάμεσα στον κόρφο σου
ένα τσαρδί θα στήσω
και θα ‘ρθω εκεί να σε χαρώ
μ’ ένα ντερβίσικο χορό
βαρύ σεβντά να σβήσω.
Αυτά τα μάτια τα λαδιά
λεκιάζουν όπου πέσουν,
με πήραν να με δέσουν.
Χωρίς ψυχή, χωρίς καρδιά
αυτά τα μάτια τα λαδιά.