Μένω σ’ αυτή την πόλη και κάπου εδώ γυρνώ
οι φίλοι μου το ξέρουν, μα εγώ άλλα θα σας πω.
Πολύ συχνά θυμάμαι μια πόλη μυστική
ποτέ μου εκεί δεν πήγα, μα εκεί έχω γεννηθεί.
Τις νύχτες ξενυχτάω και γράφω τακτικά
κάτι πικρά τραγούδια με λόγια σαν κι αυτά.
Τα λόγια είν’ αέρας, στιχάκια είναι και παν’,
οι άλλοι τα ξεχνάνε, σε μένα όμως γυρνάν.
Τα λόγια είναι λόγια, μα θα μ’ εκδικηθούν,
νύχτα θα με ξυπνήσουν ξανά για να μου πουν:
Ψυχή μου, μαύρη πυρκαγιά, ποτέ δε θα βρεις γιατρειά!