Mert Meral:
Varlığında yaşamadım ki yokluğunda öleyim.
Elbet bulup yok edeceğim kalbi kemiren güveyi.
Ne gariptir sensiz hayatta öksüzüm üveyim.
Bir anda ağlatırım şuan yanında güleni.
Belki umrunda değilm, belki kulaklarındayım.
Bu bilinmezlikten arta öpülen dudakların kalır.
Sana koşamaz ayaklarım kalbim ağır duraklatır.
Sen sırıl sıklam ıslan ben ömür boyu kuraktayım.
İçimde fırtınalar esti ruhum karanlığına teslim.
Ben günahkarım sen hiç doymayan nefsim.
Ne olsada bulanık gözlerime görünür eşsiz.
Gücüm yok mutlu ol bu yüzden sen dolu testim.
Gökyüzünün mavisi bu ruhunun entarisi.
Unutma bir tanesin yerini doldurmaz bin tanesi.
Hayallerimin varisi şiirim başarı karnesi.
Sen nasıl bir gayesin gel kalbimin meyhanesi.
Beni gömersin sende anılarla,
Bitmediğine dair kanılar var.
Tadı olmaz aşkı gidip satın alma.
Senin için paha biçilemez satır olmak.
Ayrılığı kim diledi,
Sen kalbimi ben kalemimi biledim.
Tut elimi çevir ölümden yada
Ser beni yere al kendini gönülden
Seni senden başkası alamaz benden
Belkide bana deli derler.
Bugün ayak altına serilenler.
Elbet alınacak geri senden
Garip olan yokluğun sana açken dahi ton ederim.
Bu masalda bulamazsın sen ayık olup da tok gezeni.
Nakarat:
Kalbim delik deşik ama hala ölmedim
Görürsün döndüğünde bıraktığın gölgemi
Gözlerimde daim yokluğunun izleri
İhanetinle bozdum 20 yıllık ezberi