Ξέρω πως πέφτεις πλάι μου
πως γέρνεις και κοιμάσαι
με τι ρυθμούς ανάλαφρους
πάνω μου αναρριχάσαι
Το ξέρω και το πέρασμα
το ξέρω και το χάδι
απ’ των χεριών σου τον παλμό
που σκίζει το σκοτάδι
R
Βαθαίνει η νύχτα ακάθεκτη
στα σκοτεινά κι αφήνει
πόρτα ανοιχτή, με μας τους δυο
ψυχή μου τι θα γίνει;
Μ’ ένα σου τίποτα σχεδόν
κάνεις τη νύχτα μέρα
εγώ σε περιμένω εδώ
κι εσύ με πας πιο πέρα
το άσπρο σου το άλογο
καμιά φορά είναι μαύρο
κι εγώ μαζί του χάνομαι
τα ίχνη σου για να’ βρω
Πίσω απ’ τα μάτια μου κοιτάς
ποιος ξέρει τι να βλέπεις
σιγά στο σώμα μου ακουμπάς
και μέσα μου παλεύεις
Το χέρι στο τηλέφωνο
αλλού ψάχνεις το σήμα
μα νικημένος σπαρταράς
μες στο δικό μου κύμα