Τη δίψα σου αντάμωσα σε μια γωνιά του δρόμου,
με δυο ευχές μεγάλωσα τα όρια του χρόνου,
στη μια να πίνεις τη δροσιά απ’ της αυγής τα χείλη,
στην άλλη έδεσα σφιχτά τη νύχτα σε μαντήλι,
στη μια να πίνεις τη δροσιά απ’ της αυγής τα χείλη,
στην άλλη έδεσα σφιχτά τη νύχτα σε μαντήλι.
Τη δίψα σου αντάμωσα σε μια γωνιά του δρόμου,
με δυο ευχές μου μάλωσα την ερημιά του μόνου,
στη μια να βρίσκεις την πηγή αυτή που δε στερεύει,
στην άλλη να ‘μαστε μαζί για ό,τι δε συνέβη,
στη μια να βρίσκεις την πηγή αυτή που δε στερεύει,
στην άλλη να ‘μαστε μαζί για ό,τι δε συνέβη.
Στη μια να βρίσκεις την πηγή αυτή που δε στερεύει
στην άλλη να ‘μαστε μαζί για ό,τι δε συνέβη.