Ποιος να ’ναι αυτός που με κοιτά
μ’ ένα παράπονο μεγάλο;
Ποιος να ’ναι αυτός που δεν μπορώ
από τον νου μου να τον βγάλω;
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Ποιο να ’ναι εκείνο το παιδί
που όλη τη νύχτα αναστενάζει;
Περνά σαν ίσκιος, δε μιλά
και η ματιά του με σπαράζει.
Άναψε, καινούργιο μου φεγγάρι,
φώτισε το έρημο στενό,
φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.
Φέξε για να ’ρθει το παλληκάρι,
τα παλιά μεράκια μου ξεχνώ.