Güzel bir çocukmuş o vakti zamanında…
Uzun saçlarıymış özgürlüğü sanki zan altında
Durmadan da gülümsermiş İzmir'in sokaklarında
Büyürken çok düşermiş, sonra tükenmiş
Bir gün elbet biter her şey, sen yinede üzülme
Çocukluğun paramparça şiddet, baskı, zulümle
Geçen bütün hatıralar kazınmışsa beynine
Bir gün bütün hak yiyenler gelecektir kendine…
Otoriteden bu yüzden hep nefret etmiş her zaman
Çekirdekten isyancı bir canavardan feyz alan
Çok insan olmuş zamanla, cesurlaşıp meydana
Çıkanlar hep geç kalırmış, ömür bitti baksana !
İlk okul zamanlarında rap müzikte tanışmış
Ve bir şekilde derdini kağıtlara anlatmış
Baskılarla büyümüş hep, saatlerce ağlamış
Ve ihtiharı çok düşünmüş, fakat yapmamış !
Dolaşmış Nusaybin, Nizip, Osmaniye, Mersin
Peki şehirler bu duyguları anlatır mı dersin ?
Ömre kalabalık diyenler yalnızlığına gelsin
Boşver ulan, boşver yine, mücadeleye değsin !
Hiç olmamış çocukluktan arkadaşı malesef
Ve dertleşecek kimse yokmuş geçmişini yad eden
Bundan ötürü karanlıkmış zihnindeki sahneler
Yeltenmiş birçok kez ama uzak durmuş maddeden…
Gençliğinin ilk yılları sıkı milliyetçiymiş
Sonradan tüm görüşleri reddetmeyi seçmiş
Müzik yaparken keyifle kendinden geçermiş
Ve daima protestmiş, fazla sertmiş…
Yolunda gitmemiş hiç güzel gönül işleri
Zaten o da yorulmuş, inancını öldürmüş
Her gidenin arkasından sigara söndürmüş
Gün geçtikçe halkı gibi, zihni de bölünmüş…
Özgürlüğü sevmiş hep, buymuş endişe !
İnsana insan olduğundan değer vermiş hep
Bulduğu her fırsatta sövermiş geçmişe !
Buna rağmen düzelmemiş, elde hiç bir şey…
Aylarca tedavi görmüş, sedatif haplar
Daha kötüye götürmüş, sebebi gaddar
Kimseyle dertleşmemiş, içinde saklar
Ona yüksekler konuşmuş hep, ‘'Gel hadi atla!'Hızlı geçmiş anlattığı üniversite yılları
Yabancı terimler dolu okul kitapları
Minnettar kaldığı bir çok güzel arkadaşları
Ve ezberlemiş isyan dolu başkaldırı marşları
Hakkında çok palavralar dönmüş tanınmadan
Zaten anlatmamış derdini hüzne darılmadan
Neyin nesi olduğunu sorarlarmış güya
Irkı insan, memleketi bütün dünya !