Yandı içim katre katre duygusalamı bağlıyorum
Ve yıllar öncesinde kalan kırık bi kalp taşıyorum
Kayıp kentin çocuğu ben, yüzümde gülmez asla
Yeni bi vörsmü yazsam acaba mutluluktan uzakta...
Yalvarışın çok geç olacak bende gidiyorum artık
Haykırışım çok zor olacak sanırım afalladık
Evet bu kez dahada ciddi dahada acı ve dahada zor
Yokluğundan başka bişey bu kalbi yakmıyor...
Benim için hayatta durdu kimsesiz bi cenazeyim
Kollarında ölümü tattım söyle nerde can vereyim
Islatırken gözlerimi gözlerindeki telaş
Dur bi dakika gitme neolur anlatıcam yavaş yavaş...
Mutluluktan olsa gerek, bende gidiyorum artık
Suçluluktan olsa gerek, ihanetinide unutmadık
Gelde sar bu yaramı hadi söyle nasıl kapanıcak
Senin bi yöntemin vardı gidip başka birini bulmak...
Dağılmaz bu bulutlar yağıcak hergün hayalime
Son baharın en dibinde düşlerime düştü cemre
Bırakta git beni, tamam kabul sende yoksun
Gün demiyorum yıllar önce sen bu kalbi unutmuştun...
O gece hiç uyuyamadım çünkü sonrasında sen
Lanet olsun aldı canımı 6Ekim birde sen
Gizli gizli ağladım be tam arkanda yürürken
Haydi gelde inkâr et, beni sevmedin de...
Terminalde bekliyorduk, havada çok soğuktu
Herkes orda titriyorken benim içim yanıyordu
Telafuzü olmayan acılarla başbaşaydım
Hep dedim anam (oof) keşke olmayaydım...
Senden uzakta olmanın verdiği acıyla
İntihara teşebbüsün tam yanında son durakta
Bi kez sarılsaydın belki erken ölürdüm
Şimdi kolumda pranga sürülüyorum yokluğuna...
Çaresizim yine bu gece kafamda güzel biraz
Saatlerdir yazıyorum ve bekliyorum bir mesaj
Boncuk gözlüm derdim hep artık alışıcaz
Senin gemin battı ama benimki hiç su almaz...
Kadere boyun eğdim evet başka çare varmı sanki
Can çıkarken gözlerinde boğulmaktı tek hayali
Sevdim işte başka bende ne yapayımki sevgili
Senin layık olduğun şey bi pavyon merasimi
Hayatından gittim evet umurunda bile değil
Bi kere gitme desen sen gururum umurlarda değil
Karanlıkta iz tutarken olanlar bi fragman
Bi daha tövbe olsun sana bir adım atarsam
Gecenin orta yerinde gelip böldün uykumu
Gideremiyorum saatlerce lanet olsun yokluğunu
Sondu belki suçtu belki büyük bir aşka kalkışmak
Senin yıktığın hayatta tek başıma savaşmak
Annesinden tokat yerken vurma der ve titrer içi
Ben hayattan darbe yedim nerde çocukluk gibisi
Mutlulukta çekti gitti yanındaysa iki kişi
Birisi benim sevdiğim ve onun tercih ettiği
Bu şairde kalemi kırıp gitsin o zaman uzaklara
Eline bişeyde geçmez evet hergün oturup ağlasada
Gözümde olmaz ayrılık doğuştan bu kalp kırık
Sende sıradan oldun artık evet çok yazık