Μια βροχή, μια σταγόνα κυλάει
και με ξεγελάει.
Μια στιγμή, μια ανάσα, μια σκέψη
την καρδιά μου θα κλέψει.
Μες στα χείλη σου βουλιάζω,
στην ανάσα σου τρομάζω,
μια εικόνα θολή, σκοτεινή.
Με φοβίζει η απουσία
μα η δική σου προδοσία
με κρατάει ζωντανή στη σκηνή.
Μια φωνή στα όνειρά μου πάντα κλαίει,
να ξεχάσω μου λέει.
Μα όλα εδώ σε θυμίζουν, σε γνωρίζουν,
πίσω με γυρίζουν.