Στην αυλή των θαυμάτων μεγαλώνει ένα παιδί
με το βλέμμα στη γη και το βήμα στα σύννεφα.
Κουβεντιάζει με τ’ άστρα και γελάει την αυγή,
έχω αγγίξει μαζί του τον κόσμο εγώ
και μοιράζομαι λίγο από γη κι ουρανό
Αγκαλιά μου μικρή , πώς χωράς τόσο Φως
πώς μπορείς κι αγκαλιάζεις τόσο Παράδεισο .
Στην αυλή των θαυμάτων μ’ αγγίζει ένα παιδί
με το βλέμμα στο Φως και το βήμα στα κύματα
Έχει φίλους τα δέντρα, μα πετάει σαν πουλί,
έχω φύγει ταξίδι στον κόσμο του εγώ
κι αγκαλιάζω μαζί του και γη κι ουρανό ...