Ξέρω ένα δρόμο π’ άντεξε στο χρόνο,
λες και τον αφήσανε έξω οι καιροί,
το πορτοκαλί ήταν δειλινό,
βγήκε το φεγγάρι κι έγινε φιλί.
Αχ, ξέρω ένα δρόμο που μυρίζει δυόσμο
κι έχει για ανάμνηση, μια κληματαριά,
το πορτοκαλί ήταν δειλινό,
βγήκε το φεγγάρι κι έγινε φιλί.
Άσε τις ειδήσεις κι άιντε, να μου ζήσεις,
κλείσε το ραδιόφωνο κι έβγα στην αυλή,
το πορτοκαλί ήταν δειλινό,
βγήκε το φεγγάρι κι έγινε φιλί.
Από την ταινία "Τα δολλάρια της Ασπασίας" 1967