Όλη η γλύκα και η πίκρα της ζωής
ένα ταξίδι μες στα μάτια τα δικά σου.
Χιλιάδες μέρη το πανόραμα της γης
βαθιά με καίνε όσα έζησα κοντά σου.
Θυμάμαι της στιγμές που δε γυρνάνε
εκείνο το παράξενο φιλί.
Κι οι μπόρες των καιρών με προσπερνάνε
στα μάτια μου κυλάνε σαν γυαλί,
μια στάλα εγώ, μια στάλα εσύ.
Το πρόσωπο σου μια εικόνα της βροχής
μα η χαρά για όσα νιώσαμε θα μείνει.
Φεύγοντας πήρες το τραγούδι της γιορτής
για λίγο κράτησε αλλά ποτέ δε σβήνει.
Θυμάμαι της στιγμές που δε γυρνάνε
εκείνο το παράξενο φιλί.
Κι οι μπόρες των καιρών με προσπερνάνε
στα μάτια μου κυλάνε σαν γυαλί,
μια στάλα εγώ, μια στάλα εσύ.