Μου παινέψανε χτες πάλι
της αγάπης μου τα κάλλη,
που την είδαν στ’ ακρογιάλι,
κούκλα μου εσύ.
Είχε στήθια αγαλματένια
και χειλάκια κοραλλένια,
γάμπες, μπράτσα φιλντισένια,
κούκλα μου εσύ.
Πάψε κούκλα μου το νάζι,
κάθε σου ματιά με σφάζει,
μα εσένα δε σε νοιάζει,
α! Τι ματάκια είναι εκείνα,
τι λεπτή μεσούλα φίνα,
χέρια αφρόπλαστα σαν κρίνα,
α! Κούκλα μου εσύ!
Ένα πρόσωπο φεγγάρι,
μια κορμοστασιά καμάρι,
μόνο εμένα δε γουστάρει,
κούκλα μου εσύ.
Έλα κούκλα μου με μένα
και παράτα τον καθένα
μόνο εγώ είμαι για σένα,
κούκλα μου εσύ.
Πάψε κούκλα μου το νάζι,
κάθε σου ματιά με σφάζει,
μα εσένα δε σε νοιάζει,
α! Τι ματάκια είναι εκείνα,
τι λεπτή μεσούλα φίνα,
χέρια αφρόπλαστα σαν κρίνα,
α! Κούκλα μου εσύ!